Louise Gevers

 
He gives me new strength. He guides me in the right paths as he has promised.  Psalm 23:3, GNT
 
Where would sheep be without a shepherd; where would believers be without God, and his unfailing love for all who love and trust in him? The Shepherd’s Psalm leads the way in showing, in well-loved, meaningful words, how God faithfully shepherds the person who daily walks with him. He tenderly guides and provides for them in each situation as, together, they negotiate life’s seasons with its ups and downs.
 
When we were expecting our first child, we got the news that my husband would serve in a church in another province in the new year – three months before I would give birth – and two and a half hours drive away from our home town. What would I do without my trusted doctor; or my family and friends to share in this momentous occasion in our lives? We trusted that God knew best in our situation.
 
No doubt Mary and Joseph felt the same when Caesar Augustus issued the decree that everyone had to return to his home town for a census. Mary, heavily pregnant, would be subjected to a long trip to Bethlehem on a donkey, taking five to 10 days under those conditions, as Joseph was King David’s descendent. Who would help them, but God?
 
Philip Yancey said of them. “Today as I read the accounts of Jesus’ birth I tremble to think of the fate of the world resting on the responses of two rural teenagers.”
 
However, these ‘rural teenagers’ weren’t on their own mission; theirs was God-appointed –His highest possible calling –to bring the Saviour into the world. Each was a willing, believing participant who entrusted the inevitable hardships they knew they’d face on their journey, and beyond, to Him. They were inspired, and committed.
 
The angel who’d visited Joseph in a dream had said, “Joseph … do not be afraid to take Mary to be your wife. For it is by the Holy Spirit that she has conceived. She will have a son, and you will name him Jesus – because he will save his people from their sins”. (Matthew 1:20-21)
 
And God didn’t disappoint them; He would guide them in every situation, and safely deliver his Son for his divine purpose.
 
Their faith grew as they stepped out trusting him, their peace intact; and they were grateful, after arriving safely in Bethlehem, for the humble shed offered them and the “new strength” Mary received as she “gave birth to her first son, wrapped him in cloths, and laid him in a manger.” (Luke 2:7)
 
We, too, believed; and we were so grateful – and that was only the start.
 
Truly, “He gives me new strength. He guides me in the right paths as he has promised … I know that (his) goodness and love will be with me all my life.” (Psalm 23:3,6a)
 
Prayer: Gracious Shepherd, you have a purpose for each one of us, whoever we are. Thank you that you equip us and provide for our needs, however humble, and guide us each step of the way. Amen.
 

Louise Gevers 

Hy gee my nuwe krag. Hy lei my op die regte paaie tot die eer van sy Naam.  Psalm 23:3, 1983-vertaling
 
Waar sal skape sonder 'n skaapwagter wees? Waar sal gelowiges wees sonder God en sy onfeilbare liefde vir almal wat Hom liefhet en vertrou? Die Herderpsalm vertel in geliefde en betekenisvolle woorde hoe God, as die Herder, diegene wat daagliks met Hom wandel, getrou versorg. In sy barmhartigheid lei Hy hulle, voorsien in elke situasie en stap saam met hulle deur die goed en sleg van die lewe.
 
Toe ons ons eerste kind verwag het, het ons die nuus ontvang dat my man in die nuwe jaar 'n gemeente in 'n ander provinsie moes gaan bedien – drie maande voordat ek geboorte moes gee en twee en 'n half uur se ry weg van ons tuisdorp. Wat moes ek doen sonder my dokter wat ek vertrou en my familie en vriende om in hierdie wonderlike gebeure in ons lewens te deel? Ons het vertrou dat God ook in hierdie situasie die beste weet.
 
Maria en Josef het sonder twyfel ook so gevoel toe keiser Augustus 'n bevel uitgevaardig het dat almal na hulle tuisdorp toe moes gaan vir 'n sensusopname. Maria, hoog swanger, is blootgestel aan 'n vyf tot 10 dae reis op die rug van 'n donkie al die pad na Betlehem want Josef was 'n afstammeling van koning Dawid. Wie anders as God kon hulle help?
 
Philip Yancey sê oor hulle: "Toe ek vandag die verhaal van Jesus se geboorte lees, het ek begin bewe by die blote gedagte dat die lot van die wêreld van die reaksie van twee plattelandse tieners afgehang het." [vry vertaal]
 
Hierdie twee "plattelandse tieners" was egter nie op hulle eie missie nie, hulle is deur God aangestel om die Verlosser in die wêreld te bring – die belangrikste roeping moontlik. Beide was 'n gewillige, gelowige deelnemer en hulle het die onvermydelike probleme wat tydens hulle reis, en later, op hulle gewag het, volkome aan God toevertrou. Hulle was geïnspireerd en toegewyd.
 
Die engel wat in 'n droom aan Josef verskyn het, het gesê: “Josef ... moenie bang wees om met Maria te trou nie, want wat in haar verwek is, kom van die Heilige Gees. Sy sal 'n Seun in die wêreld bring, en jy moet Hom Jesus noem, want dit is Hy wat sy volk van hulle sondes sal verlos.” (Matteus 1:20b-21)
 
En God het hulle nie teleurgestel nie. Hy het hulle in elke situasie gelei en vir sy goddelike doel sy Seun veilig in die wêreld gebring.
 
Hulle het God vertrou, hulle geloof het gegroei, hulle het vrede gehad en hulle was dankbaar vir die nederige stal wat by hulle aankoms in Betlehem vir hulle aangebied is en vir die "nuwe krag" wat Maria ontvang het toe sy "haar Eerstelingseun in die wêreld gebring en Hom in doeke toegedraai en in 'n krip neergelê [het]. (Lukas 2:7)
 
Ek en my man het ook geglo en was so dankbaar – en dit was maar net die begin. Ons kon ook bely "Hy gee my nuwe krag. Hy lei my op die regte paaie tot die eer van sy Naam ... U goedheid en liefde sal my lewe lank by my bly ..." (Psalm 23:3,6a)
 
Gebed: Genadige Herder, U het 'n doel met elkeen van ons, wie ons ook al mag wees. Dankie dat U ons toerus en in ons behoeftes voorsien, hoe gering dit ook al mag wees. Lei ons elke tree op die regte pad. Amen
 

Louise Gevers 

Humble yourselves before the Lord, and he will lift you up. James 4:10, GNT
 
I was probably about Mary’s age when I was asked to sing the Magnificat (Mary’s song of praise) at the school Carol Service. Overawed, but reluctant to refuse our Principal, I agreed – with some trepidation – but learning Mary’s words captivated me and gave me insight into her profound sense of the magnitude of God’s plan, and her genuine elation at being his “lowly servant”.
 
Mary was a young girl like no other, wise beyond her years, with a fresh and trusting spirit, and a pure heart. Being engaged to Joseph, a descendant of King David, had not altered her deep reverence for God and is seen in the way she receives his messenger, the angel Gabriel. Mary immediately appreciates the importance of such a visitor and receives the news he brings from God willingly.
 
The person that God chose to be the mother of his Son would have to have been someone with deep faith and courage to endure, because from the very beginning much would be required of her as the mother of the Saviour of the world. She would be held accountable for her condition; endure a long journey at the most uncomfortable time of her pregnancy, and give birth in a stable. The family would have to flee the cruel King Herod and live as fugitives in Egypt, and later, her life would hold deep suffering.
 
To seriously be in step with God begins with a deep appreciation of how truly great he is and how very ordinary we are; our response to things that happen in life will always be motivated by what we’re most focused on – God or the situation – others or ourselves. Mary was in step with God’s plan.
 
Mary didn’t know all the things that would be expected of her when she gave her consent to Gabriel, but humbly, in faith, willing to hear and obey she embraced whatever God required of her because He was her heart: “I am the Lord’s servant … may it happen to me as you have said.” (Luke 1:38)
 
Being in step with God involves a humble life of growing faith as we rely on his wisdom and not our own abilities to face every situation. Humility, gratitude, and praise are inextricably linked in this as they keep us grounded and enable us to lead fulfilling lives as we find our worth in his eyes.
 
When we’re humble we, “give thanks in all circumstances” (1 Thessalonians 5:8) and entrust ourselves and our talents to God “who is able to do immeasurably more than all we ask or imagine, according to his power that is at work within us”. (Ephesians 3:20)
 
Mary did that – will we?
 
Prayer: “Teach me your ways, O LORD; make them known to me. Teach me to live according to your truth, for you are my God, who saves me. I always trust in you … Forgive the sins and errors of my youth. In your constant love and goodness, remember me, LORD!” (Psalm 25:4,5,7) Amen
 

Louise Gevers 

Onderwerp julle in nederigheid voor die Here, en Hy sal julle verhoog.  Jakobus 4:10, 1983-vertaling
 
Ek was ongeveer Maria se ouderdom toe ek gevra is om die "Magnificat" (Maria se loflied) tydens die skool se Kerssangdiens te sing. Ek was oorweldig, maar wou nie vir die skoolhoof nee sê nie. Met vrees en bewing het ek ingestem – om Maria se woorde te leer het my egter geboei en my insig gegee in haar diepgaande gevoel vir die omvang van God se plan en haar opregte opgewondenheid omdat sy God se nederige diensmeisie kon wees.
 
Maria was 'n gewone jong meisie, wys bo haar jare, met 'n vertrouende gees en 'n rein hart. Die feit dat sy verloof was aan Josef, 'n afstammeling van koning Dawid, het nie haar diepe eerbied vir God verander nie. Ons sien dit in die manier wat sy die engel Gabriël, God se boodskapper, ontvang. Maria besef onmiddellik die belangrikheid van hierdie besoek en sy ontvang die nuus wat hy bring, gewillig.
 
Die persoon wat God gekies het om die moeder van sy Seun te word moes noodwendig 'n diep gelowige persoon wees met die moed om baie te kon verduur, want reg van die begin is daar baie van haar as die moeder van die Verlosser van die wêreld gevra. Sy is verantwoordelik gehou vir haar toestand; tydens die ongemaklikste deel van haar swangerskap moes sy 'n lang reis verduur, en in 'n stal geboorte gee. Die gesin moes later van die wrede koning Herodes wegvlug en as vlugtelinge in Egipte woon. Later in haar lewe het daar baie lyding op haar gewag.
 
Om ernstig in pas met God te wees begin by 'n diepe besef van hoe groot Hy is en hoe gewoon ons is. Ons reaksie op dinge wat in ons lewe gebeur sal altyd gemotiveer word deur dit waarop ons die meeste fokus – God of die situasie – op ander of op onsself. Maria was in pas met God se plan.
 
Maria het nie geweet wat alles van haar verwag sou word toe sy Gabriël se boodskap aanvaar het nie. Sy het nederig, in geloof, gewillig om te luister en te gehoorsaam, alles wat God van haar verlang het aanvaar want Hy was in haar hart: “Ek is tot beskikking van die Here. Laat met my gebeur wat u gesê het.” (Lukas 1:38)
 
Om in stap met God te wees verlang nederigheid en geloof wat groei en om ons in elke situasie op sy wysheid te verlaat en nie op ons eie vermoëns nie. Nederigheid, dankbaarheid en lof is onlosmaaklik hieraan verbind aangesien dit ons gegrond hou en ons in staat stel om, soos ons ons waarde in sy oë vind, vervulde lewens te lei.
 
Wanneer ons nederig is sê die Bybel ons moet: "in alle omstandighede dankbaar [wees]" (1 Tessalonisense 5:18), en "aan Hom wat deur sy krag wat in ons werk, magtig is om oneindig meer te doen as wat ons bid of dink" (Efesiërs 3:20) onsself en al ons talente toevertrou.
 
Maria het dit gedoen – wat doen ons?
 
Gebed: "Maak my u wil bekend, Here, leer my u paaie. Laat u waarheid my lei en onderrig my daarin, want U is God, my redder. In U stel ek elke dag my verwagting ... Moet tog nie dink aan die sondes en oortredinge van my jeug nie. Dink aan my in u trou, Here, omdat U goed is." (Psalm 25:4-5,7) Amen

Ewald Schmidt 

Daar is … 'n tyd om stil te bly, 'n tyd om te praat ... Prediker 3:2a,7b, 1983-vertaling
 
Hierdie is nou een van die belangrikste verse in jou hele lewe. Dis waar die meeste van ons moeilikheid vandaan kom. Die woorde wat ons gebruik in ons lewe, maak baie saak. Psalm 34:13-14 waarsku: “As iemand die lewe liefhet en 'n lang lewe begeer om die goeie te geniet, moet hy sy tong weerhou van kwaadpraat en sy lippe van leuens.” Die beroemde hoofstuk oor ons tong vind ons in Jakobus 3. Vers 5 sê “ So is die tong ook maar 'n klein liggaamsdeeltjie, en tog het dit groot mag.”
 
Daar is ‘n tyd om stil te bly. Ons sondige natuur maak baie gebruik van ons tonge. Ons wil altyd die laaste woord inkry. Ons wil onsself verdedig ten alle koste. Ons wil mense antwoord wat ons sleg sê. Ons gebruik soms lelike woorde, dikwels kwaai woorde. Dit kan ons in groot moeilikheid laat beland. Elkeen van ons kan dink aan woorde wat ons wens ons nooit gesê het nie. Woorde kan baie seer maak, en verhoudings vernietig. Daarom leer ons om ons woorde versigtig te kies. Is dit wat ek so graag wil sê, regtig nodig? Is dit die waarheid, is dit vriendelik? Indien nie, waarom wil ek dit gebruik? Wanneer die Here ons gees en gedagtes nuut maak, wil Hy ons graag ook help om ons tonge te tem, sodat ons wyse woorde kan praat.
 
Maar dan is spraak een van die mooiste gawes wat die Here vir die mens gegee het. Van die begin af het ons die vermoë gekry om woorde te gebruik om met God te praat. Gebed is seker die mooiste vorm van spraak. Die Here het ons die vermoë tot woorde gegee om met mekaar te kommunikeer. Ons woorde het ‘n kreatiewe mag. Ons kan woorde gebruik om mekaar aan te moedig en op te bou. Liefdevolle woorde is goed om te hoor. Spreuke 10:11 sê “die woorde van die regverdige bring lewe en geluk.” Spreuke 15:4 sê “kalmerende woorde bring lewe.” Hoeveel konflik in ons lewe kon vermy geword het wanneer ons dalk net betyds, op die regte manier, met mekaar gepraat het? Soveel misverstande word deur woorde, of gebrek aan woorde, veroorsaak. Daarom is dit goed om soms die moed bymekaar te skraap, en die regte woorde te praat waar daar stukkende verhoudings is. Dalk is dit nodig om die woorde “ek is jammer, vergewe my …” meer te gebruik. Die woorde “dankie” en “ek is lief vir jou”, of “ek waardeer jou” maak gewoonlik ‘n groot verskil in ons lewe. Wees vrygewig met jou opbouende woorde aan ander. Dit maak die wêreld ‘n beter plek.
 
Gebed: Here, baie dankie dat U vir my ‘n tong gegee het, en die vermoë om woorde te gebruik. Help my om stil te bly wanneer dit die beste opsie is. Gee my die krag om wrede woorde te sluk. Maar help my om mooi woorde te gebruik, wanneer ek met U praat, of wanneer ek met die mense rondom my kommunikeer. Mag my woorde ook vir U aanneemlik wees, en opbouend vir my naaste wat my hoor. Amen.
Go to top